(αφίσα που κολλήσαμε σε γειτονιές της Αθήνας τον Ιανουάριο του 2013)
Απ’ τη μια μεριά, οι επίσημοι θεσμοί των αφεντικών, δηλαδή το κράτος, τα μμε, τα κόμματα, η εκκλησία στο όνομα της “διαχείρισης της κρίσης” μεθοδεύουν τη χωρίς έλεος πτώχευσή μας, γαρνιρισμένη με φιλανθρωπία και έωλες υποσχέσεις κάποιου καλύτερου (μακρινού) μέλλοντος. Απ’ την άλλη μεριά, οι ανεπίσημοι θεσμοί των αφεντικών, δηλαδή το παρακράτος, οι μαφίες, οι συμμορίες των τραμπούκων, αξιοποιώντας απόλυτα τη μικροαστική ιδεολογία, απενοχοποιούν τον ρατσισμό, τον σεξισμό, τον μιλιταρισμό, τον εθνικισμό και κάθε μισαλλοδοξία.
Είναι τα δύο αλληλοσυμπληρούμενα σκέλη του ίδιου καπιταλιστικού σχεδίου, στην υπηρεσία του ίδιου στόχου: να υποτιμηθούν οι σύγχρονοι εργάτες όχι μόνο οικονομικά, αλλά και ηθικά, διανοητικά, συναισθηματικά. Να εξαχρειωθεί κάθε πλευρά της ζωής μας. Να γίνουμε από κάθε άποψη φτηνοί…
Μία και αποφασιστική πρέπει να είναι η απάντησή μας:
Εργατική αντιφασιστική δράση